Pomidorówka w wersji królewskiej

Kilka lat temu zostaliśmy zaproszeni na kolację do mojej koleżanki. Do tamtego wieczoru nigdy nie myślałam, że zupa pomidorowa może wzbudzić aż takie emocje. Szliśmy z Zosią, więc podejrzewałam, że to stąd na stole pojawiła się zupa pomidorowa. W końcu co jak co, ale pomidorówkę większość dzieci je i można ją serwować prawie jako pewniaka. Ale kiedy dorośli na proszonej kolacji proszą o dokładkę, to musi być ona niesamowita!

Tamta zupa miała w sobie głębię. Była gęsta, bardzo pomidorowa, ale nie za kwaśna. Niby była zupą kremem, a jednak to tu, to tam trafiało się na kawałek pomidora. Czuć było zioła. Rozmaryn, tymianek, może coś jeszcze. Po każdej kolejnej łyżce człowiek był jeszcze bardziej zaintrygowany. I oczywiście nie omieszkaliśmy wypytać gospodyni o przepis. Od tamtego wieczoru nie serwuję innej wersji, chyba że na specjalne żądanie Zosi. Tylko ona nie jadła tamtej zupy... Dla niej ideałem jest rosół z łyżeczką przecieru pomidorowego ze słoiczka.

ZUPA POMIDOROWA W WERSJI KRÓLEWSKIEJ

POTRZEBUJESZ:
1l bulionu
700g passaty pomidorowej (1 butelka)
1 puszka całych pomidorów (400g)
opcjonalnie 2-3 świeże pomidory
duża marchewka
duża szczypta suszonego rozmarynu
dwie duże szczypty suszonego oregano
opcjonalnie szczypta cukru
sól i pieprz czarny do smaku
ugotowany osobno makaron lub ryż

JAK ZROBIĆ:

1. wlej bulion, passatę i pomidory z puszki do garnka
2. jeżeli dodajesz świeże pomidory, pokrój je w dużą kostkę i dodaj do garnka
3. zetrzyj marchewkę na tarce (duże oczka) i również dodaj do garnka
4. gotuj całość przez 20-30 minut
5. następnie dodaj zioła, cukier, sól i pieprz i gotuj dalej, aż marchewka będzie miękka
6. zblenduj całość delikatnie - niech zostaną kawałki pomidorów - i dopraw do smaku
7. podawaj z makaronem lub ryżem